بسیاری از مشکلات در زمینه امور فنی، پزشکی، نظامی و ... ناشی از ناتوانی ما در آن زمینه نیست بلکه دانش‌ومهارت لازم را داریم اما ریشه ناکارآمدی در جزئیات زیادی است که ما آن‌ها را از قلم می‌اندازیم و برای همین یک روز در تقویم یعنی 30 اکتبر
 ( 8 آبان) مناسبتی به نام روز جهانی «چک لیست» داریم. چک لیست یکی از ابزارهای مدیریت فعالیت‌هاست. معمولاً چک لیست‌ها  در  کارهای نظارتی، بازرسی و ممیزی کاربرد زیادی  دارد.  از کارهای ساده گرفته تا کارهای بسیار پیچیده پزشکی و هوا فضا و... چک لیست به شما کمک می‌کند تا اطمینان حاصل کنید که تمام مواردی که باید انجام ‌شو د، فراموش نشده است. طی دهه 1930، هواپیماهای اولیه در جست‌وجوی راه‌هایی بودند که امکان پرواز را بسیار امن‌تر و  از سقوط بیش از حد معمول در هنگام فرود جلوگیری کنند. پس از چندین مورد خرابی هواپیما  با هزینه‌های سنگین، یک گروه از خلبانان قبل از راه‌اندازی باند فرودگاه با این ایده که یک چک لیست ایجاد کنند، کارشان را شروع کردند. گفته می‌شود که ریشه‌های روز چک لیست می‌تواند به این رویداد منحصر به فرد منتهی شود. امروزه با داشتن اطلاعاتی درباره چک لیست می‌توانیم جزئیات بسیاری از زندگی فردی، خانوادگی و به‌خصوص شغلی و تحصیلی را مدیریت کنیم و بدون از قلم انداختن چیزی آن را پیش ببریم. به مناسبت این روز نگاهی کوتاه  به کتاب معروف «چک لیست» اثر آتول گوانده داریم تا بدانیم چرا چک لیست مهم است و چطور باید آن‌را تهیه کنیم.
  پای سازمان بهداشت جهانی در میان است
آتول گوانده نویسنده کتاب «چک لیست» پزشک و جراح معروفی است که کتاب معروف «میرائی» را هم نوشته است. کتاب او درباره ناکارآمدی‌هایی است که می‌توان با تهیه چک لیست از وقوع آن‌ها پیشگیری کرد. ما دو نوع مشکل در کارها داریم، یکی به‌خاطر کمبود و دیگری ناکارآمدی در جزئیات است. با چک لیست می‌توان یک راه‌حل سیستمی برای سنجیدن همه جوانب و انجام درست امور طراحی کرد. ماجرا از این قرار است که بعد از افزایش مرگ و میر حین جراحی، سازمان بهداشت جهانی دنبال راه‌حلی برای پیشگیری می‌گردد و گوانده مسئول بررسی می‌شود. نویسنده کتاب متوجه می‌شود مشکل جراحی‌های مرگ آفرین در دانش نیست بلکه در شکل اجراست. او با الهام از روش‌های مربوط به ساخت آسمان‌خراش‌ها و صنایع هوایی که همه جزئیات آن از صفر تا صد بارها کنترل می‌شود، درصدد حل مشکل برمی‌آید.
   تجربه جالب بوئینگ
گوانده با بررسی زیاد متوجه می‌شود هواپیمایی بوئینگ هم مشکلی همانند سازمان بهداشت جهانی داشته، همان‌طور که تلفات جراحی‌ها زیاد بوده، هواپیمایی بوئینگ هم سقوط زیادی را تجربه کرده است. خطا در امور ساده که با تمرین هم رفع نمی‌شود. حافظه ما انسان‌ها در هر کاری که باشیم خطاپذیر است و تمرکزمان در کارهای حساس  اما تکراری از بین می‌رود. وقتی یک کار حساس را بارها انجام می‌دهیم برای‌مان روتین می‌شود و دیگر به جزئیاتی که ساده اما مهم هستند، توجه نمی‌کنیم؛ برای همین یک خطای ساده می‌تواند کل فرایند را خراب کند. در دهه 30 میلادی متخصصان بوئینگ به این نتیجه رسیدند که باید یک چک لیست تهیه کنند و همه چیز در آن فهرست شود.
   زنجیره‌ای از اتفاقات ساده
هرکار بزرگ و پیچیده‌ای، زنجیره‌ای از کارهای ساده است؛ چک لیست ذهن را از انجام کارهای تکراری و روتین آزاد می‌کند تا روی اتفاقات غیرمنتظره تمرکز کنیم. گوانده زمان تالیف کتاب به این نتیجه رسید در هر کاری از عمران و معماری تا صنایع هوایی با ساده کردن امور و تهیه چک لیست و افزایش دفعات کنترل، خطای کارها کم می‌شود اما در پزشکی تمام مراحل تشخیص، درمان و جراحی گاهی با یک نفر است و احتمال خطا بالا می‌رود. الگویی که گوانده برای کاهش خطا در پزشکی و جراحی تعریف و پیدا کرد، می‌تواند در کارهای دیگر هم راه‌گشا باشد.
   چک‌لیست خوب
باید نقاطی برای کنترل و مداخله در هر برنامه‌ای باشد. باید گلوگاه‌های حساس پیدا و بررسی شوند. باید امکان اندازه‌گیری کار وجود داشته باشد تا بدانیم روند نتیجه داده یا نه؟ مدام هر چک لیست باید بازبینی و براساس تجربه‌های قبلی، مورد جدیدی   به آن اضافه شود. چک لیست باید ساده و همه‌کس فهم باشد. نباید از یک صفحه بیشتر باشد. چک لیست برای هر کاری، از شغل و مهارت تا برنامه تحصیلی، یک هدف، برنامه جامع و افق مهم نیست بلکه فقط برای کسی‌است که کاری را بلد است اما براساس تکرار و عادت، توجهش از جزئیات پرت می‌شود و امکان خطایش بالا می‌رود. ما با چک لیست تمرکزمان را به مسائل مهم معطوف و انرژی ذهنی را ذخیره می‌کنیم.
 این مطلب با کمک پادکست «بی پلاس» و برای آشنایی بیشتر شما با مفهوم چک لیست و نقشش در پزشکی و صنایع هوایی  تهیه شده است اما شما را از خواندن خود کتاب بی‌نیاز نمی‌کند.           

 

آیت ا... رئیسی رئیس جمهور صبح دیروز بدون اطلاع قبلی پس از ورود به فرودگاه اهواز به وسیله بالگرد به مناطق زلزله‌زده اندیکا و روستای سرشط رفت و از بخش‌های مختلف این شهرستان و اقدامات امدادی و کمک‌رسانی به مردم بازدید کرد.این دومین سفر رئیسی به خوزستان است، وی پیش از این نیز پنجم شهریور ۱۴۰۰ در نخستین سفر استانی به همراه جمعی از اعضای هیئت دولت به خوزستان سفر کرده بود.دکتر رئیسی همچنین در جمع مردم زلزله‌زده بخش «چلو» حضور یافت و در فضایی صمیمی پای سخنان و درددل‌های این مردم نشست و از نزدیک از میزان  خسارت های  وارد شده به آنان و نیازهای شان مطلع شد.مردم این منطقه نیز ضمن قدردانی و تشکر از حضور رئیس جمهور در مناطق زلزله‌زده از آیت‌ ا... رئیسی درخواست کردند با توجه به در پیش بودن فصل زمستان، به وضعیت آن ها رسیدگی فوری ‌و امکانات بیشتری برای منطقه فراهم شود.‌رئیس جمهور در جمع مردم روستای زلزله زده سرشط تصریح کرد: با این که گزارش ها را داشتم و از مسئولان استانی پیگیری می کردم اما شب ها از نگرانی وضعیت مردم این جا خواب راحت نداشتم.دکتر رئیسی همچنین در این بازدید دستور داد که راه‌های منتهی به روستای سرشط هر چه سریع‌تر مجدد احداث و خسارت های دام های تلف شده پرداخت و بیمارستان شهرستان اندیکا نیز تکمیل و تجهیز شود.به گزارش ایرنا، از ۱۲ تا ۱۷ مهر گذشته، پنج زلزله بزرگ که بزرگ ترین آن 7/5 درجه در مقیاس امواج درونی زمین(ریشتر) بود در مرز استان‌های خوزستان و چهارمحال و بختیاری حوالی چلگرد رخ داد و اندیکا را لرزاند. به گفته استاندار خوزستان این زمین لرزه‌ها بیش از پنج هزار میلیارد ریال به اندیکا خسارت وارد کرد. ۱۳۰روستای شهرستان اندیکا بر اثر این زمین لرزه‌ها دچار خسارت شدند.شهرستان اندیکا در شمال شرق خوزستان با مرکزیت شهر قلعه خواجه دارای سه بخش و با جمعیت حدود ۸۰ هزار نفر است.

بدرود  باغبان باشی  دو و میدانی

مردی که  با پوتین‌های سربازی  تبدیل به اسطوره  و  در دو و میدانی ماندگار شد

علی ترابی / علی باغبان باشی که از او به عنوان پدر دوهای استقامت ایران نیز نام برده می‌شود، صبح پنج شنبه در ۹۷ سالگی و پس از مدت‌ها بیماری، دار فانی را وداع گفت.
باغبان باشی مدال طلای 5 هزار متر و نقره ۱۰ هزار متر بازی‌های آسیایی ۱۹۵۱ دهلی‌نو و مدال برنز مواد 5 هزار  و 10 هزار متر بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ توکیو را در کارنامه داشت و در المپیک‌های ۱۹۵۲ و ۱۹۵۶ نیز به میدان رفت. این اسطوره دو و میدانی ایران مشعل بازی‌های آسیایی ۱۹۷۵ تهران را روشن کرد. او از پیشگامان ورزش دو و میدانی در ایران و از نخستین دوندگان استقامتی کشور محسوب می‌شد.
مرد تکرارنشدنی
مردی دوست داشتنی بود؛ صورتش بشاش و لب هایش همیشه همراه با خنده بود. به نوعی می‌توان گفت که مرد تکرار نشدنی در دو و میدانی ایران است که نامش برای همیشه در تاریخ به یادگار می‌ماند. در دوران جوانی فاصله منزلش تا حرم مطهر امام رضا(ع) را که بیش از 40 کیلومتر است، می‌دوید و هیچ کسی فکرش را نمی‌کرد که این پسر محله پاچنار طرقبه روزی تبدیل به یک قهرمان دو و میدانی شود.  خیلی اتفاقی به استعدادش در این رشته ورزشی پی برد؛ زمانی که مجبور شد به خدمت سربازی برود و به خاطر تنبیه اجباری تبدیل به ستاره‌ای در دو و میدانی شد.
علی باغبان باشی همان ورزشکاری که مشعل دار بازی‌های آسیایی 1974 تهران بود و حالا دیگر در میان ما نیست ولی یادش همیشه در دل‌ها می‌ماند.
کشف استعداد
سابقه حرفه‌ای شدن مرحوم علی باغبان باشی در دوومیدانی، حکایتی عجیب و سرنوشتی متفاوت‌تر از دیگر ورزشکاران دارد. آن هم به زمان خدمت سربازی بر می‌گردد که به خاطر غیبت، فرمانده پادگان او و چند نفر دیگر از سربازان را جریمه کرد تا چهار دور مسیر هزار متری پادگان را بدوند. باغبان باشی عادت به دوندگی داشت؛ چرا که بارها مسیر طرقبه تا مشهد را دویده بود و هیچ مشکلی برای دویدن نداشت. دیگران هنوز دو دور نزده‌ بودند، باغبان باشی با پوتین‌های سربازی چهار دور پادگان را بدون آن که نفس اش بند بیاید، به خوبی ‌دوید، اما فرمانده پادگان تعجب کرد و به تصور تقلب، او را مجبور کرد که دوباره   بدود. باغبان باشی باز هم ۴ هزار متر دیگر را به خوبی دوید. این جا بود که به استعدادش در دوومیدانی پی بردند و استارتی برای حضور در مسابقات حرفه‌ای شد.
شگفتی در امجدیه
باغبان باشی در اولین حضورش برای مسابقه، با لباس و پوتین سربازی حضور یافت و قرار بود با چهره‌های سرشناس دوومیدانی خراسان در ورزشگاه تختی مشهد رقابت کند. او به خوبی توانست رکورد دیگر ورزشکاران را بشکند و خودش را به عنوان قهرمان خراسان معرفی کند. سپس به عنوان قهرمان خراسان خودش را به ورزشگاه امجدیه تهران رساند تا در مسابقات قهرمانی کشور حضور پیدا کند و در مقابل دونده‌های پرآوازه کشور به رقابت بپردازد. با وجود این که در بخشی از   مسابقه از آخر اول بود، اما در پایان رکورد شکنی کرد و شگفتی ساز ایران شد.
باغبان باشی 29 سال متوالی بدون باخت قهرمان ایران بود و در دوران ورزش حرفه‌ای اش 219 مدال ارزشمند داخلی و خارجی را کسب کرد. زمانی که 50 ساله بود، افتخار حمل مشعل بازی‌های آسیایی را داشت که آن را از شمیران تا ورزشگاه آزادی طی کرد و پس از بالا رفتن از 215 پله، آتشدان بازی‌ها را روشن کرد. حتی بر اساس شنیده ها، وی در یک مسابقه غیررسمی رکورد جهانی دونده ماراتن اهل چک (امیل زاتوپک) را نیز شکسته بود. او مدال طلای ۵ هزار متر و نقره 10 هزار متر بازی‌های آسیایی ۱۹۵۱ دهلی‌نو و مدال برنز مواد ۵ هزار و 10 هزار متر بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸ توکیو را در کارنامه داشت و در المپیک‌های ۱۹۵۲ هلسینکی و ۱۹۵۶ ملبورن نیز به میدان رفته بود. این مرد تکرار نشدنی، پس از خداحافظی از دنیای ورزش حرفه‌ای وارد مربیگری شد و شاگردان زیادی را پرورش داد. از طرفی هیچ گاه ورزش را برای سلامتی رها نکرد و هر روز حرکات زیاد ورزشی را برای تمام قسمت‌های مختلف بدن انجام می‌داد. تواضع و رفتار پهلوانانه او با وجود همه افتخاراتی که در رشته دوومیدانی به دست آورده، زبانزد است.
 

چین به سخنان رئیس جمهور تایوان در تایید حضور نیروهای نظامی آمریکا در این کشور واکنش نشان داد 

تایپه، جسورتر از گذشته!

 تسای اینگ-ون، رئیس جمهور تایوان تایید کرد که نظامیان آمریکایی با هدف آموزش نیروهای تایوانی در این کشور حضور دارند. این سخنان سه هفته پس از آن بود که یک مقام آمریکایی در تایید گزارش وال استریت ژورنال گفت که سربازان ایالات متحده از حدود یک سال پیش بی سر و صدا ارتش تایوان را برای بالا بردن توان دفاعی در برابر تهدید‌های احتمالی چین آموزش می‌دهند. اگرچه تسای اینگ-ون در مصاحبه اخیر خود با شبکه خبری سی‌ان‌ان از اعلام شمار دقیق نظامیان آمریکایی خودداری کرد و تنها گفت که تعداد آن ها «آن قدر که مردم فکر می‌کنند نیست». به گزارش یورونیوز، تسای اینگ‌ون اولین رئیس جمهور تایوان است که پس از دهه‌ها، رسما حضور نیروهای آمریکایی در این جزیره را تایید کرده است. آخرین حضور رسمی آمریکا در تایوان به سال ۱۹۷۹ میلادی برمی‌گردد یعنی همان سالی که واشنگتن به رسمیت شناختن دیپلماتیک را از «تایپه» به «پکن» تغییر داد. رئیس جمهور تایوان همچنین گفت: «ما طیف گسترده‌ای از همکاری با آمریکا، با هدف افزایش توان دفاعی خود داریم.» این سخنان در حالی است که تا یک ماه پیش مقامات آمریکایی و تایوانی هرگونه ارتباط رسمی با یکدیگر را تکذیب می کردند. وزارت خارجه چین روز پنج‌شنبه در واکنش به سخنان رئیس جمهور تایوان اعلام کرد که پکن قاطعانه با هرگونه تبادل رسمی و تماس نظامی میان آمریکا و منطقه تایوان چین مخالف است. تایوان و سرزمین اصلی چین در نتیجه جنگ داخلی سال ۱۹۴۹ میلادی از یکدیگر جدا شدند و از آن زمان دستگاه اجرایی مجزایی دارند. چین جزیره تایوان را یکی از استان‌های خود می‌داند و اعلام کرده که هر زمان لازم باشد حتی با نیروی زور درصدد اتحاد دوباره دو سرزمین برمی‌آید. آمریکا نیز اگرچه پکن را به رسمیت شناخته، اما همچنان به روابط غیررسمی خود با تایوان ادامه داده است. تسای اینگ‌-ون که پیش از این اعلام کرده بود به دنبال مدرن سازی ارتش تایوان در اسرع وقت است، در جریان این مصاحبه   گفت اگرچه هیچ معاهده‌ای میان این کشور با ایالات متحده و دیگر شرکای منطقه‌ای تایوان (همچون کره جنوبی، ژاپن و استرالیا) درباره کمک به تایوان در صورت حمله وجود ندارد، اما با افزایش تنش‌ها میان پکن و تایپه، برخی کشورها آمادگی خود را برای کمک به تایوان اعلام کرده‌اند. جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا یک هفته پیش در مصاحبه با سی ان ان گفته بود، در صورتی که چین به تایوان حمله کند، ایالات متحده از تایوان دفاع خواهد کرد.

سریال «سرجوخه» به کارگردانی احمد معظمی و تهیه‌کنندگی ابوالفضل صفری از دوشنبه هفته گذشته به کنداکتور شبکه سه اضافه شده است. این مجموعه مانند دیگر ساخته‌های آن‌ها در سال‌های اخیر، فضای امنیتی دارد. «سرجوخه» در ابتدای قصه با پرداختن به موضوع سایت‌های شرط‌بندی و شاخ‌های اینستاگرام، شروع خوبی داشت و موفق شد مخاطب را با قصه خود درگیر کند.

روایت فعالیت سایت‌های شرط‌بندی و شاخ‌ها

قصه «سرجوخه» با نمایش برشی از زندگی شخصیت‌های اصلی داستان، «کیان» با بازی سامان صفاری و «غلامرضا» با بازی حمیدرضا محمدی آغاز شد و روایت ماجرای مربوط به این دو شخصیت به صورت موازی پیش رفت. «کیان» جوان ثروتمندی است که سایت‌های شرط‌بندی را اداره می‌کند. درست در نقطه مقابل او «غلامرضا» جوان جنوب شهری است که شغل و درآمدی ندارد و به همین دلیل نمی‌تواند با دختر مورد علاقه خود ازدواج کند. با توجه به آن چه در سریال دیده‌ایم احتمالا زندگی این دو شخصیت به یکدیگر پیوند می‌خورد و وارد ماجراهایی خواهند شد. همان طور که اشاره کردیم سریال «سرجوخه» دست روی موضوعات جذاب و به روزی مانند جذب چهره‌ها به سایت‌های شرط‌بندی و فعالیت شاخ‌های اینستاگرامی گذاشته است که برگ برنده‌ای برای سریال محسوب می‌شود. شاید چنین موضوعاتی برای مخاطب جوان بیشتر قابل درک و ملموس باشد، اما به طور کلی «سرجوخه» می‌تواند برای تماشاگر کشش داشته باشد. ریتم خوب و مناسب قصه نیز باعث شده   بتواند مخاطب را پای تماشای سریال نگه دارد. هرچند که هنوز بعضی از نقاط تاریک قصه روشن نشده و ممکن است مخاطب کمی سردرگم شود، اما با جلو رفتن قصه، ممکن است اوضاع بهتر شود.

ترکیب چهره‌های جدید و شناخته شده

ترکیب بازیگران سریال «سرجوخه» را چهره‌های جوان و جدیدی مانند سامان صفاری، حمیدرضا محمدی، نازنین کیوانی، نیلوفر کوخانی و چهره‌های با سابقه‌ای مانند علی اوسیوند، حبیب دهقان‌نسب، علیرضا جلالی‌تبار و قربان نجفی تشکیل داده‌اند. سامان صفاری و نیلوفر کوخانی که پیش از این در تلویزیون دیده شده‌اند، نقش‌های متفاوتی را نسبت به دیگر سریال‌های خود برعهده داشته‌اند. سامان صفاری در نقش شخصیت منفی «کیان» بازی قابل قبولی داشته، اما نمی‌توان از آن به عنوان نقطه عطفی در کارنامه‌اش یاد کرد. نیلوفر کوخانی تلاش کرده حضور متفاوتی در سریال داشته باشد، اما برای نقش «رزی» به عنوان دختری خلافکار و گرفتار اعتیاد انتخاب چندان مناسبی نبوده و این نقش با سادگی و معصومیت ذاتی چهره‌اش تناسب ندارد. نازنین کیوانی نیز در نقش یک شاخ اینستاگرامی در انتقال حس خود عملکرد موفقی نداشته و بازی باورپذیری را به نمایش نگذاشته است. حمیدرضا محمدی اما نقش یک پسر لات جنوب شهری را به خوبی ایفا کرده و لحن و حرکات او متناسب با ویژگی‌های شخصیت اش است.

سابقه همکاری معظمی و صفری

احمد معظمی و ابوالفضل صفری تا به حال سریال‌های مختلفی در ژانر امنیتی و ضدجاسوسی در تلویزیون ساخته‌اند. «ترور خاموش» با موضوع اعتیاد و قاچاق مواد مخدر و «خانه امن» درباره فعالیت گروه تروریستی داعش در ایران، دیگر آثار این کارگردان و تهیه‌کننده هستند که هر دو مورد استقبال مخاطبان قرار گرفتند و تجربه‌های موفقی در کارنامه آن‌ها به حساب می‌آیند. اکنون «سرجوخه» سومین سریال امنیتی و معمایی ا‎ست که معظمی با سوژه متفاوتی جلوی دوربین برده است. باید تا پایان سریال صبر کرد و دید آیا این مجموعه موفقیت تجربه‌های قبلی را تکرار خواهد کرد یا خیر.

سجادپور- متهم به قتلی که پس از یک سال زندگی مخفیانه، خود را تسلیم نیروهای انتظامی مشهد کرده بود، در حضور قاضی ویژه قتل عمد، پشت پرده «آشوب مرگبار در صحنه خرید و فروش سلاح» را فاش کرد. به گزارش اختصاصی خراسان، نیمه های شب بیست و دوم تیر سال گذشته بود که جوان 27 ساله ای به نام احسان به همراه دو تن دیگر از دوستانش سوار بر خودروی ام وی ام به طرف جاده روستایی امرغان در حاشیه مشهد حرکت کردند. آن ها قرار بود در تاریکی شب افراد دیگری را ملاقات کنند اما وقتی سر قرار رسیدند و از خودروی ام وی ام پیاده شدند، ناگهان درگیری وحشتناکی به خاطر یک اختلاف نامعلوم رخ داد که دامنه آن به شلیک گلوله کشید. در اثنای این آشوب هولناک صفیر گلوله فضای تاریک شب را شکافت و بر پیکر جوانی به نام «محسن» فرود آمد. با وقوع این حادثه دلخراش، همه عاملان درگیری درحالی از صحنه خونین این آشوب شرارت آمیز گریختند که «احسان» (دوست محسن) نتوانست پیکر غرق در خون او را در بیابان های جاده خاکی اطراف روستا رها کند به همین دلیل او پیکر مجروح دوستش را  درون خودروی ام وی ام گذاشت و به طرف بیمارستان شهید هاشمی نژاد حرکت کرد. او که خود از ترس  دستگیری به دنبال راه گریز بود، هنگامی که از حضور کادر درمانی در بخش اورژانس بیمارستان مطمئن شد ناگهان سوار بر خودرو از مرکز درمانی گریخت و خودرو را نیز در منطقه ابوطالب مشهد رها کرد. «احسان» که همچنان دچار عذاب وجدان بود و نمی توانست اضطراب خود را پنهان کند سراغ مرد بنگاه دار رفت که از ماجرای آن ها مطلع بود. او از این مرد 47 ساله خواست به طور ناشناس به بیمارستان برود و از حال «محسن» باخبر شود. اما او زمانی به بیمارستان رسید که «محسن» بر اثر عوارض ناشی از اصابت گلوله جان باخته بود و قاضی ویژه قتل عمد به همراه سروان کبوتری (رئیس پاسگاه هلالی) مشغول تحقیقات غیرمحسوس درباره این جنایت هولناک بودند. هنگامی که مقام قضایی متوجه مرد 47 ساله شد که به طرز مشکوکی از یک جوان مجروح برای کادر درمان سخن می گفت، بی درنگ دستور بازداشت وی را صادر کرد و بدین ترتیب با اعترافات «ز» تحقیقات قضایی برای دستگیری مهاجمان مسلح فراری و دیگر عوامل مرتبط با این ماجرا ادامه یافت. گزارش اختصاصی خراسان حاکی است: چند ماه بعد وقتی کارآگاهان پلیس آگاهی خراسان رضوی نتوانستند مخفیگاه عامل اصلی این جنایت را پیدا کنند، بنا به دستور قضایی، تصویر بدون پوشش وی در تاریخ بیست و هفتم اسفند سال گذشته در روزنامه خراسان منتشر شد تا شهروندان به یاری پلیس بیایند.
درحالی که تحقیقات پلیس برای دستگیری «علی – م» (متهم اصلی پرونده) ادامه داشت، او مدتی قبل خود را تسلیم قانون کرد چرا که با انتشار تصویرش در فضاهای مجازی و رسانه‌ها، نمی توانست از مخفیگاهش خارج شود و در تنگناهای وحشتناکی قرار گرفته بود. با این حال، او ضمن اقرار به حضور در درگیری مسلحانه ، مدعی بود که اسلحه از دستش به زمین افتاده و بدین ترتیب گلوله ای از آن به سمت محسن شلیک شده است!  گزارش خراسان حاکی است: اما اظهارات وی با واقعیت های صحنه جنایت و گزارش کارشناسان سلاح مطابقت نداشت به همین دلیل و با صدور دستوری ویژه از سوی قاضی «محمود عارفی راد» ، وی توسط گروهی از کارآگاهان اداره جنایی پلیس آگاهی خراسان رضوی به محل وقوع درگیری هدایت شد تا جزئیات این آشوب مرگبار را بازسازی کند. «علی – م» این بار وقتی در برابر قاضی ویژه قتل عمد ایستاد، متوجه شد که داستان های ساختگی او برای قاضی شعبه 208 دادسرای عمومی وانقلاب مشهد باورپذیر نیست بنابراین به ناچار پشت پرده این جنایت هولناک را فاش کرد چرا که محتویات پرونده و اقاریر دیگر شهود و همدستانش حکایت از آن داشت که این آشوب مرگبار به خاطر خرید و فروش سلاح رخ داده است!  به همین دلیل وی پس از تفهیم اتهام ارتکاب قتل عمدی از سوی مقام قضایی، مقابل دوربین قوه قضاییه ایستاد و گفت: طرف های مقابل برای خرید سلاح آمده بودند. من و مهدی سوار بر یک دستگاه موتورسیکلت و یکی دیگر از دوستان مان هم با یک موتورسیکلت دیگر به محل قرار رفتیم. اسلحه در دست مهدی بود اما چون او حال طبیعی نداشت من سلاح را از او گرفتم تا در حالت مستی تیراندازی نکند!
زمانی که اسلحه را به آن ها نشان دادیم یکی از طرفین اسلحه را زیر نور چراغ قوه بررسی و آن را  تایید کرد ولی ناگهان بر سر چگونگی پرداخت پول خرید اسلحه درگیری شروع شد چرا که خریدار سلاح قصد داشت پول را کارت به کارت کند ولی مهدی هم مدعی بود که باید نقدی پرداخت کند. زمانی که دعوا شروع شد، مهدی با قمه شیشه ماشین آن ها را شکست و من هم یک تیرهوایی شلیک کردم ولی این درگیری با فاصله گرفتن حدود 7 متری از  یکدیگر همچنان ادامه داشت تا این که به طور اتفاقی دست من روی ماشه اسلحه قرار گرفت و بی اختیار شلیک شد که گلوله به محسن (مقتول 22 ساله) اصابت کرد و ... گزارش اختصاصی خراسان حاکی است: در این لحظه قاضی «عارفی راد» سخنان وی را قطع کرد و پرسید: بعد از شلیک تیرهوایی، چه موقع دوباره اسلحه را مسلح کردی؟ متهم که با شنیدن این سوال دست و پایش را گم کرده بود و انتظار چنین سوالی را نداشت، با کلماتی شکسته گفت: وقتی با شلیک اول اسلحه لگد زد، روی هوا به طور ناگهانی خودش مسلح شده بود که وقتی محسن به طرف من آمد برای بار دوم شلیک شد!  در ادامه این ماجرا، «مهدی- ه» متهم دیگر این پرونده نیز گفت: اسلحه متعلق به «علی» بود و از همان لحظه اول نیز آن را در دست داشت و من فقط در این درگیری شرکت داشتم ولی «محسن» با شلیک گلوله از اسلحه «علی» به قتل رسید. بنابر گزارش خراسان، در همین حال دوستان مقتول نیز ادعا کردند: وقتی برای خرید سلاح به محل قرار در اطراف روستای امرغان رسیدیم، آن سه نفر با دو دستگاه موتورسیکلت آمدند ولی قصد آن ها زورگیری بود چرا که در یک لحظه «علی» گلوله ای هوایی شلیک کرد و آشوب به راه انداخت. او به مهدی (متهم دیگر پرونده) گفت که سوئیچ خودروی ام وی ام را بردارد!  در این هنگام محسن (مقتول) سوئیچ خودرو را برداشت تا به دست آن ها نیفتد ولی مهدی او را از داخل خودرو بیرون کشید و این گونه با هم گلاویز شدند. در ادامه این درگیری مهدی و دوستش از ما فاصله گرفته بودند که «علی» از فاصله ای نزدیک به سوی محسن شلیک کرد و او نقش بر زمین شد.
به گزارش خراسان، پس از اعترافات متهمان قاضی ویژه قتل عمد دستور پایان بازسازی صحنه قتل را صادر کرد تا این پرونده جنایی دیگر مراحل قانونی خود را طی کند.